Voorwoord
Het thema laaggeletterdheid is niet nieuw. Toch raak ik iedere keer weer ontroerd als ik een ex-laaggeletterde hoor vertellen wat beter leren lezen en schrijven voor hem of haar betekent. Je ziet mensen letterlijk en figuurlijk groter en steviger worden. Dat gun je toch iedereen! Het kunnen lezen en schrijven helpt bij het vinden van werk en draagt bij aan de gezondheid van mensen. Maar bovenal neemt de eigenwaarde van mensen enorm toe. En dat is toch de basis van alles. Mensen worden er echt gelukkiger van. Dat is prachtig om te zien.
Ik ben daarom blij met de politieke aandacht die er nu voor dit onderwerp is. Dat betekent dat het onderwerp aandacht krijgt in de media en dát helpt weer om het taboe op laaggeletterdheid kleiner te maken. Want dat taboe is er altijd nog, zeker bij de mensen die Nederlands als moedertaal hebben.
Zijn we dan wel op de goede weg? Ja, al is en blijft het bereiken van de doelgroep laaggeletterden een uitdaging. Ik word erg enthousiast van bijvoorbeeld de gezinsaanpak. Door zowel de kinderen als de ouders te begeleiden, sla je eigenlijk twee vliegen in één klap. En zo kunnen we weer mooie nieuwe stappen zetten.
Ook de provincie draagt hieraan bij met Taal Werkt! en maakt het mogelijk dat we met elkaar méér kunnen doen. En natuurlijk werken we lokaal ook veel samen met partners. In het Netwerk van Overijsselse Bibliotheken wisselen we uit wat er goed en minder goed gaat. Het feit dat we samen beleid ontwikkelen, samen materialen maken, dat er allerlei overleggen zijn tussen specialisten om een aanpak nog beter te maken, is ontzettend waardevol.
Maar er zijn zeker ook zorgen. Het coronavirus houdt de wereld nog altijd in haar greep. Juist de groep mensen, die moeite heeft met lezen en schrijven, heeft extra ondersteuning nodig met alles wat ze nu noodgedwongen digitaal moet regelen. Zij moeten nu dus nog een extra hobbel nemen. Het risico op een tweedeling in de maatschappij tussen mensen die wel (digitaal) vaardig zijn en mensen die dat minder zijn, neemt hierdoor fors toe.
Overal in het land ontstaan mooie initiatieven zoals taalwandelingen. Taalpuntcoördinatoren trekken al hun creativiteit uit de kast om mensen aan het lezen te houden, want als het lezen niet onderhouden wordt, raak je die vaardigheid ook weer snel kwijt. Dat doen ze door tasjes met werk aan de voordeur te hangen, of door op afstand een les te organiseren. Het is geweldig om te zien en ik hoop van harte dat het genoeg is.
Als Netwerk van Overijsselse Bibliotheken kunnen wij in deze tijd bijdragen om de tweedeling in de maatschappij zo klein mogelijk te maken door mensen te helpen met taal, lezen en schrijven en digitale vaardigheden. Uit naam van al mijn collega directeuren durf ik te zeggen dat we deze opdracht graag en met vereende kracht oppakken.
Annette Schol
Directeur Bibliotheek Kampen
